بعضی وقتا لحظاتی توی زندگیت رخ میده که ناب هستن
و تو ،
روزها حتی ماهها و سالها منتظری
دوباره مثل اون لحظه توی زندگیت پیدا بشه،
دریغ از اینکه هر رویداد و اتفاق در هر لحظه
متعلق به همون لحظه بوده و تمام شده...
وقتی میری کوهنوردی
توی مسیر که همیشه آبشار نمیبینی،
ممکنه در تمامِ مسیر فقط یکجا
یک آبشار ببینی
اون زیبایی، اون آرامش ، اون حالِ خوب...
بالاخره توی مسیر
گاهی آفتابِ سوزان هستش و گاهی رودخانه،
گاهی گِل و لای هست و گاهی ممکنه کفشت پاره بشه
یا زمین بیفتی و زخمی‌بشی،
اگر قرار بود تمامِ مسیر فقط آبشار باشه
که آبشار، اصالت و مفهوم خودشو از دست میداد،
زندگی هم همینه،
اگر جایی با کسی حالت خوب بود
این حس و حالِ خوب فقط متعلق به اون لحظه از زمان هستش
و دیگه دنبالش نگرد..
رها کن و اجازه بده خداوند دوباره توی مسیرِ زندگی
با یک آبشار دیگه، با یک اتفاقِ خوبِ دیگه،
سورپرایزت کنه